Jan Verhoeven, februari 2020
Stilte werkt helend door verbinding met het goddelijke. In elke geestelijke stroming is er aandacht voor stilte. Stilte in de vorm van gebed, contemplatie, meditatie, zang, dans, gebaar, observeren, gewaarworden, genieten, ervaren. Religie is letterlijk: opnieuw verbinden. Of nog beter: de verbinding die er altijd al was, opnieuw beseffen en leven.
Lang heb ik gedacht, daarin gevoed door mijn spirituele bronnen, dat stilte iets is dat je kunt bereiken. Dat er een weg is die daarheen leidt en die je met vallen en opstaan kunt bewandelen.
Het voorjaar kondigt zich aan. Overal in onze tuin zie ik knoppen uitbotten. Die knoppen zijn verbonden met de hele plant. Zij bestaan niet geïsoleerd maar in verbinding. In deze verbinding is er leven en stilte.
Stilte is het terugvinden, de herontdekking, van de verbinding die er altijd al was, blij worden in verwondering om het mysterie dat er altijd zal zijn.
Wij zijn de belichaming van een eeuwige geest. Ons lichaam is niet afgescheiden van het goddelijke maar de belichaming ervan. Nergens kunnen wij het goddelijke beter en zuiverder vinden dan in ons lichaam. Ons lichaam is verbonden met de aarde.
Elk wezenlijk gebaar is heilig. Het in stilte aanreiken van een glas water, een omhelzing, een liefdevolle of bemoedigende blik, handen die elkaar even beroeren, hoofden zie zich neigen, het naast elkaar gaan.
Wezenlijk is niet de verticale transcendentie maar de verbinding van geest en lichaam in de incarnatie. Werkelijke verbinding is stilte en werkelijke stilte is verbinding.
De natuur en de kunst, met name de muziek, herinnert ons aan de stilte en de verbinding en nodigt ons uit.
Een sterke emotie, verdriet om verlies, kan ik verwelkomen in hoe het leeft in mijn lichaam, het daar aanvaarden en dan laten gaan. En mijn geest, die in dit lichaam is, zal weer vrij worden en mijn ziel balsemen. Dit kan omdat wij als mens geen atoom of eiland maar relatie ofwel verbinding zijn. Stilte werkt helend door verbinding met het goddelijke.