Enkele gedichten die ik in 1997 schreef bij Pasen.
Jongeling te Naïn
Toen uit de stad gedragen werd,
De jongeling te Naïn -,
Beweenden vele zonen,
Hun broeder die de crisis zocht,
Om Saïs te verschonen.
Tot daar het woord van leven klonk,
Waardoor hij van de bron weer dronk,
En in de stroom is opgestaan,
Die liefdevol aan Isis schonk.
Moeder te Naïn
Mijn sluier,
die jij optilt,
die jij optilt,
is mijn Naam.
Ik was nog in de sterren,
en jij te ver gegaan.
Gekomen ben ik nader,
ben ik nader tot de wond,
nu jij mijn zoon
de aarde,
mijn licht met jou verbond.
Ontwaken aan de grondsteen
Ik,
die Mij verslapen had,
werd wakker bij het vuur,
een licht,
dat haast gedoofd was,
mij restte nog een uur,
een uur waarop het licht was,
werd water wekkend leven,
en aarde aardedonker,
tot diep in steen gedreven.
heeft Mij in mij gegeven.