Door Mieke Mosmuller
De feiten zijn de feiten. En je kan heel lang met leugens en drogredenen die feiten verdoezelen maar ze blijven harde feiten. En de geschiedenis leert dat die feiten uiteindelijk altijd aan het licht komen.
Zojuist horen we het bericht dat de strengere maatregelen zoals de avondklok doorgang zullen vinden en het lijkt zo langzamerhand een uitzichtsloze zaak om er nog iets over te zeggen. Iedereen heeft natuurlijk meebeleefd hoe het leek dat iedereen tussen aanhalingstekens daar tegen was maar je kon eigenlijk tussen de regels door al wel voorzien dat ondanks die tegenstand van iedereen die avondklok er zou komen. En je vraagt je dan natuurlijk iedere keer weer af hoe is het mogelijk? Maar zoals ik al zeg, het wordt zo langzamerhand wat moeilijk om daar nog op in te gaan en niet iedere keer in herhaling te vallen.
De vraag is waar gaat dit allemaal naar toe en wat we nu zien is dat de besmettingen, of dat moet ik eigenlijk niet gebruiken dat woord, dat de positieve PCR resultaten, dat die aan het dalen zijn, terwijl de opnames in de ziekenhuizen en op de IC dat iets minder hard doen, maar dat loopt natuurlijk ook achter de feiten aan, van de PCR tests, dat die aantallen aan het dalen zijn en terwijl die dalende tendens inzet krijgen we te maken met een verharding van de maatregelen en dat wordt dan natuurlijk onderbouwd met het nieuwe virus de britse variant. Nou ja, er zullen nog vele varianten volgen, want dat is nu eenmaal zo met virussen, die blijven niet zoals ze zijn, als de mens tijdens zijn leven maar die muteren voortdurend en je kunt verwachten dat er nog talloze de kop op zullen steken in de komende tijd en wanneer we die allemaal moeten gaan ontleden op hun eigenschappen en op hun vermogen om een zoveelste epidemie te veroorzaken, ja daar word je toch werkelijk echt wel wanhopig van.
Er was een artikel van de chef van een aantal londense ziekenhuizen, dat is een Nederlander en die heeft in het verleden het bestuur gehad van het AMC. En deze man, Levi heet hij, heeft een artikeltje geschreven over de rampen in Londen. Hij kan het natuurlijk weten want hij is de baas van een aantal Londense ziekenhuizen en hij zegt nou ja, het was wel even heel moeilijk, we hebben wel aan de rand van onze capaciteit gezeten, maar dat wat er aan filmpjes over de wereld de ronde heeft gedaan van files van ziekenhuizen dat is zwaar overdreven want het was een ziekenhuis waar het niet zo opschoot, een keer, en dat wordt dan gegeneraliseerd tot de noodtoestand in heel Londen. Maar hij zegt, ja eigenlijk leek het allemaal erger dan het was en is de toestand nu weer aan het teruggaan, minder aan het worden.
Intussen neemt de wereld de Britse variant, het lijkt wel haast met groot enthousiasme en verlangen op, om te kunnen zeggen we moeten die maatregelen, we moeten die maatregelen, we moeten die maatregelen, want onze rekenmodellen zeggen: het kan best zijn dat deze nieuwe epidemie want dat is het, het is tenslotte een nieuwe variant en die is veel besmettelijker en het kan best zijn dat die ervoor zorgt dat we op een gegeven moment twaalfhonderd bedden nodig hebben op de IC. Ja het kan allemaal gebeuren, maar je zou toch werkelijk zeggen wacht nou eens even af. En dat maakt deze ongerijmdheden die alsmaar ons worden aangeboden, die maken dat je gaat denken wat zit hier achter? Je kan bijna niet meer anders dan te denken er zit iets achter want het is zo onredelijk, en zo op niets gebaseerd, namelijk alleen maar op berekende mogelijke toekomstvoorspellingen, waarbij dan het land in oorlogstoestand wordt gebracht, dat je niet anders kan dan je afvragen wat zit hier nu in feite achter? En dat ga ik hier niet zeggen, wat er achter zit, als ik het al zou weten, want dat vind ik dat moet iedere burger van de wereld maar proberen zelf uit te zoeken, er is informatie genoeg, maar het feit is dat je wel haast gedwongen wordt om te gaan zoeken naar wat er achter zit.
En een van de grote onwaarheden waar we alsmaar mee te maken hebben is die PCR test waar natuurlijk al heel veel over te doen is geweest, maar alles wat daarover te doen is geweest schijnt geen enkel effect te hebben. Behalve dan dat alles wat erover te doen is geweest uiteindelijk geleid heeft tot een vermaning op de website van de Wereld Gezondheids Organisatie die daar in een korte mededeling beschrijft, hoe men met de PCR test om moet gaan. Die mededeling is op veertien december op de website gepubliceerd, en daarin wordt onder andere gezegd: naarmate de positiviteitsgraad voor het virus afneemt, neemt ook de positieve voorspellende waarde af. Dit betekent dat de kans dat een persoon die een positief resultaat heeft, echt geïnfecteerd is met SARS-COV-II afneemt naarmate de positiviteitsgraad afneemt. Ongeacht de specificiteit van de test. Dus de test kan nog zo specifiek voor dit virus zijn, het werkt nu eenmaal zo dat wanneer er minder positieve resultaten zijn dat dan de kans op fout-positieven toeneemt. Dus je zou eigenlijk wanneer PCR testresultaten de positieven daarin aan het dalen zijn, zou je moeten gaan bijstellen. Dat zou dus eventueel moeten worden bijgesteld en wel handmatig. Dan staat er gebruikers van de real-time reagentia moeten de gebruikershandleiding zorgvuldig lezen om te bepalen of een handmatige aanpassing van de positiviteitsdrempel nodig is om rekening te houden met eventuele achtergrondruis die ertoe kan leiden dat een monster met een resultaat wat positief is met een hoog aantal cycli als een positief resultaat wordt geïnterpreteerd terwijl het dat niet is, want hoe meer virus in de te onderzoeken persoon aanwezig is, des te minder cycli zijn noodzakelijk. Heb je dus veel cycli nodig, dan betekent het dat er weinig tot zeer weinig tot betwijfelbaar weinig aanwezig is. En dan moet je dat handmatig bijstellen. Verder staat er ook, dat het niet de bedoeling is dat deze test als een screening wordt gebruikt, maar, zoals alle laboratoriumtests gebruikt moet worden door de arts om datgene wat die arts vermoedt te bevestigen of te ontkennen. Dus het is helemaal niet de bedoeling dat er hele dorpen worden getest, de hele bevolking, of dat er inreizenden worden getest die helemaal geen klachten hebben want je krijgt een enorm percentage fout positieve tests en alles wat daar dan vervolgens mee samenhangt. Zo zou je je kunnen voorstellen dat je je eigen land niet meer in mag omdat je een positieve PCR test hebt die helemaal niet erop wijst dat je het virus bij je hebt. Dat is wat de Wereld Gezondheids Organisatie op veertien december heeft beschreven, een vermaning werkelijk, en wat gebeurt er? Overal gaat men lustig verder met maar raak te testen en het volk vaart met het oordeel op die aantallen. De autoriteiten hebben hun datgene waar ze op varen een beetje bijgesteld, die spreken niet meer zo heel erg over die PCR test, maar die spreken nu veel meer over de zorg. Wat maken de mensen zich toch ernstige zorgen. Dat is wat je de hele tijd hoort. Je wordt er werkelijk boos van, op den duur. En wat ik dan maar denk, is dat er toch een echte waarheid bestaat.
Je kunt soms het gevoel hebben dat je wordt omsponnen door een net van leugens waarbij op die leugens de maatregelen gebaseerd worden. Maar leugens zijn geen feiten en er zijn natuurlijk wel feiten. Er is een feitelijke epidemie, of er is er geen, er is een feitelijke pandemie, of er is er geen, of alles wat daar zich tussenin bevindt dat zijn feiten. En hoe je die feiten interpreteert, dat is een tweede. Maar de waarheid ligt bij de feiten en niet bij de interpretatie. Dat weet iedereen die nadenkt over het proces van het kennen. Dan weet je, je hebt feiten en je hebt interpretaties. En die interpretaties die zijn zo fout gevoelig als maar wat. Dus wanneer er gezegd wordt ja misschien twaalfhonderd bedden op de IC in de nabije toekomst, als we niet, want we maken ons ernstige zorgen, dan moet je daarbij denken de feiten zijn de feiten. En je kan heel lang met leugens en drogredenen die feiten verdoezelen maar ze blijven harde feiten.
En de geschiedenis leert dat die feiten uiteindelijk altijd aan het licht komen. We hebben dat bij de toeslagen affaire nu pas gezien, de feiten komen uiteindelijk aan het licht. Dat kan door heel veel lijden heen gaan, maar uiteindelijk is de ware toedracht veel en veel sterker dan datgene wat de leugen er ooit van kan maken. En dat is eigenlijk het enige waar je je aan kan vast houden. Het kan lang duren, deze toestand waarin we zijn. En we kunnen ons voortdurend afvragen wat is hier aan de hand. En je komt het dichtst bij de waarheid wanneer je niet zelf ook begint met de feiten te interpreteren. Je kunt het maar beter zo precies mogelijk vervolgen, en uiteindelijk zullen de feiten zichzelf in waarheid tonen. Want de waarheid is niet een filosofisch principe maar de waarheid is een wezen. En dat wezen, wat dat ook van zichzelf heeft gezegd: ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven. Dat wezen overwint altijd.