Als kind hield ik van rust, ritme en regelmaat. Niet heel vreemd voor een kind dat astmatisch en verlegen is en bovendien een melancholisch temperament heeft. Nu als volwassen mens valt het met de astma en de verlegenheid wel mee. Nog steeds houd ik van rust, ritme en regelmaat.
Ik hoef geen spannende reizen te maken om tevreden te zijn. Ik denk dat de mens die tevreden is het meest groeit en dat de ontevreden mens die altijd maar meer, anders en verder wil, dat die laatste mens voortdurend bezig is om een illusie na te jagen en geen stap verder komt.
Ik vind de plek waar ik woon de mooiste plek op aarde. Er ontbreekt niets. En als ik ergens anders zou wonen zou dat de mooiste plek op aarde. En met plek bedoel ik niet alleen de natuur en cultuur maar ook de mensen om mij heen.
Ik heb een brede belangstelling. Deze belangstelling is echter een tevreden belangstelling. Een nieuw gezichtspunt kan mij interesseren, maar ik heb geen behoefte om achter welke fanfare dan ook aan te lopen.
Ik denk dat er heel veel tevreden mensen zijn. Daar hoor je nooit iets over. Behalve dan wanneer zo’n tevreden mens toevallig een weblog heeft. Tevreden mensen zijn het fundament van de samenleving. Zij zorgen er voor dat na een voetbalwedstrijd de besmeurde kleding gewassen wordt.
Een tevreden mens lijk niet zo heel veel te doen. Dat lijkt van buitenaf saai. Maar vergis je niet. De tevreden mens neemt voor alles zijn tijd maar kan met ritme en regelmaat heel veel werk verzetten. Meer dan de jachtige persoon die 2 uur per dag werkt en de rest van de tijd bezig is om applaus te verzamelen voor die 2 uur.
Vroeger, en ook nu, kon je slager te Gilze zijn (of welke andere plaats dan ook).
Je kunt ook Jan te Vrede(n) zijn, in welke plaats dan ook.