Het enige wat je moet weten om de diepste metafysische geheimen te begrijpen is dat er voor elke buitenkant een binnenkant is en dat er voor elke binnenkant een buitenkant is. En hoewel ze verschillend zijn, gaan ze samen. Er is met andere woorden een geheime samenzwering tussen alle binnen- en buitenkanten en de samenzwering is deze: er zo verschillend mogelijk uit te zien en toch onderhuids identiek te zijn omdat je het een niet vindt zonder het ander. Zoals tweedledum en tweedledee overeenkwamen om een gevecht te houden. Let op dat afgesproken.
Er is dus een geheim. Wat esoterisch is, wat diepzinnig is, noemen we impliciet, wat duidelijk en open is, noemen we expliciet. En ik en mijn omgeving, jij en jouw omgeving, zijn expliciet zo verschillend als verschillend maar impliciet gaan jullie samen. En dit wordt ontdekt door de wetenschapper wanneer hij als hele wetenschapskunst probeert te beschrijven wat er precies gebeurt en wanneer hij precies beschrijft wat jij doet, ontdekt hij dat jouw gedrag niet iets is dat kan worden gescheiden van het gedrag van de wereld om je heen. Hij realiseert zich dan dat jij iets bent wat de hele wereld doet, net zoals wanneer de oceaan golven op zich heeft. De zee, de oceaan, golft en zo is ieder van ons een golving van de hele kosmos, de hele wereld, alles wat er is. En met ieder van ons golft het en zegt het hier ben ik. Alleen doet het dat elke keer anders, want variatie is de specerij van het leven. Maar zie je, het grappige is dat we niet zijn opgevoed om ons zo te voelen. In plaats van te voelen dat wij iets zijn dat het hele rijk van zijn doet, voelen wij dat wij iets zijn dat als een vreemdeling in het hele rijk van zijn is gekomen toen wij geboren werden.
We weten niet echt waar we vandaan komen omdat we het ons niet herinneren. En we denken dat als we doodgaan dat dat dan gewoon zal zijn. Sommige mensen troosten zich met het idee dat ze naar de hemel gaan of dat ze gereïncarneerd worden of dat ze naar zomerland gaan of zoiets. Weet je, mensen geloven dat niet echt. Voor de meeste mensen is het aannemelijk, maar wat hen echt achtervolgt is dat als ze sterven ze gaan slapen en nooit meer wakker worden. Ze worden voor altijd opgesloten in de kluis van de duisternis. Maar dat hangt allemaal af van een valse opvatting van wat het zelf is.
De reden waarom we dit verkeerde beeld van onszelf hebben, is, voor zover ik het begrijp, dat we ons hebben gespecialiseerd in één bepaald soort van bewustzijn. We hebben, heel algemeen gesproken, twee soorten bewustzijn. Het ene noem ik het spotlight bewustzijn en het andere het floodlight bewustzijn. Het spotlight is wat wij bewuste aandacht noemen en dat is ons van kinds af aan ingeprent als de meest waardevolle vorm van bewustzijn. Als de leraar in de klas zegt dat je moet opletten, staart iedereen de leraar aan en kijkt hij of zij snel. Dat spotlight fixeert je geest op één ding tegelijk, concentreert je. En ook al heb je misschien niet zo’n lange aandachtsspanne, toch concentreer je jezelf. Je gebruikt je spotlight één ding na het andere. Het ene ding na het andere. Flip, flip, flip, flip, trip. Op die manier.
Maar we hebben ook een ander soort bewustzijn dat ik het floodlight bewustzijn zal noemen. Je kunt bijvoorbeeld kilometers lang in je auto rijden met een vriend naast je en je spotlight bewustzijn zal volledig opgaan in het praten met je vriend. Niettemin zal je floodlight bewustzijn het besturen van de auto regelen, alle stoplichten opmerken, de andere idioten op de weg, enzovoort. En je zult er veilig aankomen zonder er zelfs maar over na te denken. Maar onze cultuur heeft ons geleerd ons te specialiseren in het spotlight bewustzijn en ons alleen met die vorm van bewustzijn te identificeren. Ik ben mijn spotlight-bewustzijn. Mijn bewuste aandacht, dat is mijn ego, dat ben ik. En zeer grotendeels negeren we het floodlight bewustzijn.
Nu is het floodlight bewustzijn de hele tijd aan het werk. Elk zenuwuiteinde dat we hebben is zijn instrument. Omdat we zijn opgevoed om onszelf te identificeren met het spotlight bewustzijn en het floodlight bewustzijn wordt ondergewaardeerd, hebben we het gevoel dat we alleen maar het spotlight bewustzijn zijn, alleen maar het ego dat kijkt en aandacht schenkt aan dit en dat en het andere. En dus negeren we, en zijn we ons niet bewust van de enorme uitgestrektheid van ons wezen.
Mensen die zich op verschillende manieren volledig bewust worden van hun floodlight bewustzijn hebben wat men noemt een mystieke ervaring of een kosmisch bewustzijn. Omdat ze ontdekken dat het echte diepe zelf, dat wat je werkelijk fundamenteel en voor altijd bent, het geheel van het zijn is, alles wat er is. De wereld die jij bent. Zoals een zon of een ster vele stralen heeft zo drukt de hele kosmos zich uit in jou en jou en jou met alle verschillende variaties. Het danst met oneindige variatie. Maar elke dans die het doet, dat wil zeggen jij, is wat het geheel aan het doen is. Maar zie je, we vergeten het. We weten het niet. We zijn op een speciale manier opgevoed, zodat we ons niet bewust zijn van het verband. De buitenwereld is je eigen lichaam uitgebreid.