Brockwood Park 1977
Ik zeg tegen hem of haar dat hij of zij moet observeren
is het belangrijkste in het leven
– vertel de observatie niet
hoe te observeren,
maar om de kunst van het observeren te leren
zonder enige vervorming,
zonder enig motief, zonder
welk doel dan ook, gewoon om te observeren.
Daarin schuilt een enorme schoonheid
want dan is er geen sprake van vervorming.
Je ziet de dingen duidelijk,
zoals ze zijn.
Maar als je er een abstractie van maakt
in een idee,
en dan door dat idee observeren,
dan is het een vervorming.
Rechts?
We zijn dus slechts, vrijelijk,
zonder enige verstorende factor
onze observatie ingaan,
bewustzijn observeren.
Het bewustzijn begint dus
om zijn eigen totaliteit te onthullen.
Er is niets verborgen.
Dat wil zeggen: de inhoud,
dat is onze pijn, onze hebzucht,
onze afgunst, ons geluk,
onze overtuigingen, onze ideologieën,
alles waaruit het bewustzijn bestaat,
de tradities uit het verleden,
het heden, wetenschappelijk of feitelijk
tradities enzovoort, enzovoort
– dat alles is ons bewustzijn.
Om het te observeren
zonder enige beweging van het denken,
omdat het denken alles heeft gezet
de inhoud van ons bewustzijn
– het denken heeft het gebouwd.
Wanneer het denken komt en zegt:
‘Dit is goed, dit is fout,
dit zou moeten zijn, dat…’,
je bevindt je nog steeds in het veld
van bewustzijn,
je gaat er niet overheen.
Dus je moet begrijpen,
heel duidelijk, de plaats van het denken.
Het denken heeft zijn eigen plaats
op het gebied van kennis,
technologie en al de rest.
Maar het denken heeft geen plaats,
wat dan ook,
in het psychologische
structuur van de mens.
Wanneer dit het geval is,
dan begint de verwarring,
dan tegenspraak
en alle strijd,
de afbeeldingen over jou en een ander
– de rest volgt.
Dus de kunst, zoals we al zeiden,
de betekenis van ‘kunst’ betekent
alles neer te zetten
op de juiste plaats,
niet de schilder,
niet de beeldhouwer of de dichter,
maar in ons dagelijks leven, om het maar zo te zeggen
alles op de juiste plaats,
dat is kunst.
Kun je dus observeren?
jouw bewustzijn
en onthult het de inhoud ervan?
– niet beetje bij beetje,
maar de totaliteit van zijn beweging?
Dan alleen,
is het mogelijk om daar voorbij te gaan.
Niet door analyse,
waar we het over hadden,
omdat analyse impliceert
de analysator en de geanalyseerde,
de divisie,
het probleem van tijd in verdeeldheid,
en als je analyseert, elke analyse
moet helemaal compleet zijn.
Als er geen volledige analyse is,
dan de imperfectie
van die analyse
wordt overgedragen
naar de volgende analyse,
zo groeit de imperfectie
steeds meer en meer.
Je begrijpt?
Zoals oefenen op de piano
en het oefenen van de verkeerde noot,
altijd.
Rechts?
Dat is dus ons onderzoek.
En bij navraag
kun je observeren zonder
enige beweging van het oog?
Omdat het oog – het oog –
heeft een effect op de hersenen.
Je kunt het zelf observeren.
Als je je ogen dichthoudt
volkomen stil,
observatie wordt heel duidelijk
omdat de hersenen tot rust komen.
Je kunt hiermee experimenteren.
Dit is geen truc
voor iets verder.
Het is alsof je naar een goeroe gaat
en een paar trucjes leren.
Er is een mooi verhaal,
Ik moet je erover vertellen.
Een jonge man gaat naar een goeroe,
een leraar, en zegt:
‘Vertel me alsjeblieft wat waarheid is.
Ik heb overal gezocht
en niemand lijkt mij dat te kunnen vertellen,
en ik ben naar jou toegekomen.
Vertel me alsjeblieft wat waarheid is.’
En de goeroe zegt:
‘Blijf bij mij. Bij mij zijn.’
En zo blijft de leerling, de discipel
ongeveer vijftien jaar bij hem
naar hem kijken –
weet je, de rest ervan.
Aan het einde van vijftien jaar,
hij zegt,
‘Goede God, ik heb niets geleerd.’
En dus gaat hij naar de goeroe en zegt:
‘Het spijt me heel erg,
je hebt mij niets geleerd.
Ik heb de waarheid niet gevonden.
Ik ga je verlaten
en ga naar die goeroe, die andere.’
En dus, na vijf jaar,
hij komt terug.
Hij zegt,
‘Eindelijk heb ik het geleerd.’
En de goeroe zegt:
‘Wat heb je geleerd?’
‘Zie je die rivier?
Ik kan er overheen lopen
zonder boot, zonder iets.
Ik kan op het water trappen.’
En de goeroe zegt:
‘Dat kun je voor twee cent doen,
als je dat bootje neemt.’
Rechts?
Ik denk dat je dat verhaal moet verdragen
in gedachten, wanneer je een goeroe benadert.
Dus kun je observeren,
zonder enige beweging van het denken
interfereren met uw observatie?
Het is alleen mogelijk
wanneer de waarnemer het beseft
dat wat hij waarneemt is één
– de waarnemer is het waargenomene.
Woede is niet anders dan ik,
Ik ben woede, ik ben jaloezie.
Er is dus geen scheiding tussen
de waarnemer en het waargenomene.
Dat is de fundamentele realiteit
men moet vangen.
En om te observeren zonder de waarnemer.
Gewoon om te observeren,
dan zie je het geheel
van bewustzijn, het geheel
begint zich te openbaren
zonder dat je er moeite voor doet.
Wat betekent,
in die totale observatie,
daar is het leegmaken
of verder gaan dan alle dingen
die gedachte is samengekomen,
dat is ons bewustzijn.
De realiteit die het denken heeft gemaakt,
is geen waarheid
het is een realiteit van het denken.