Ik als beweging

Mijn lichaam is van buiten en van binnen in beweging. Mijn hart en mijn longen en nog tienduizend en meer andere elementen van mij zijn voortdurend in beweging. Door die bewegingen verandert mijn lichaam en daardoor veranderen ook weer de bewegingen van en in mijn lichaam. Soms is een beweging snel, soms ook langzaam en pas na jaren merkbaar. Mijn lichaam heeft opbouw-, afbraak- en herstelbewegingen. In grote lijnen heeft mijn lichaam de piek bereikt ergens tussen mijn 25ste en 35ste levensjaar. Daarna gaat het langzaam of snel bergaf. Niet in rechte lijn maar als een, opnieuw, wisselende beweging.

Ik ben ook innerlijk in beweging zonder mijn toedoen en met mijn toedoen. De hele dag verschijnen er gedachten, gevoelens, emoties, gewaarwordingen, etc in mijn bewustzijn. Soms verschijnen ze zo dat er nog sprake is van ik die deze bewegingen bewust waarneem. Meestal ben ik met mijn aandacht gevangen in mijn innerlijke bewegingen. Ik ben dan mijn gedachten, emoties, etc.

Soms ook besef ik mijn emoties maar is de werking van de emotie zodanig dat ik niet bij machte ben veel te doen en onderga de emotie.

Emoties hebben geen tanden en ze bijten al helemaal niet. Het is onze reactie op die emoties die ons schaadt, nooit de emotie zelf. Het woord emotie komt van het Latijnse woord ‘emovere’ dat je kunt vertalen met ‘naar buiten bewegen’. Emoties zijn golven die opkomen in ons systeem en die als we ze vrij laten bewegen, geen spoor achter laten. Als we ze afwijzen, blokkeren we de stroom. Door de stagnatie die dan optreedt vervormen de emoties.

Judo voor je innerlijk leven

Bij innerlijke judo gebruiken we de kracht en energie van onze innerlijke bewegingen (gedachten, emoties, etc) om deze op zachte maar kordate wijze om te buigen/vormen in een andere beweging. We gaan de beweging dus niet blokkeren of bestrijden maar laten deze toe en buigen deze dan zacht en soepel om naar de door ons gewenste beweging. Hierbij hoeven we weinig kracht te gebruiken. Wel hebben we alertheid en soepelheid nodig.